Dag 3 (Maandag 7/7): Start van de lessen

Bioritme wil nog steeds niet meewerken: al een uur voor de wekker afliep, lagen Isabel en ik met onze ogen open in bed (half 6 dus!). Maar oké, zo zaten we tenminste goed fris in de les :-)!

Prof. Trudy Kehret-Ward lijkt een vrouw van tussen 50 en 60j. Ze geeft les op een heel enthousiaste en actieve manier, en ratelt er op los gedurende 2,5u. Het ganse gebeuren straalt een heel andere mentaliteit uit dan in België, nl. veel persoonlijker: iedereen werd gevraagd een kennismakingsformulier over zichzelf in te vullen en aan het begin van elke les leest ze enkele van deze papieren voor. Ook de manier van lesgeven is veel meer tweerichtingsverkeer, bijna alle onderdelen van de leerstof worden bediscussieerd en in vraag gesteld. Zo ging het vandaag bvb. over user involvement in creating commercials en zagen we een reeks reclamefilmpjes van Doritos gemaakt door de gewone mens.
De les was dus niet helemaal wat we verwacht hadden, omdat het allemaal tamelijk subjectief overkwam en we eigenlijk weinig theoretische achtergrond leerden (maar dat leek mss ook zo omdat ik geen echte marketingkennis heb).

Na de les hadden we afgesproken met de anderen om ons een Amerikaanse SIM-kaart aan te schaffen en snel iets te eten alvorens onze Arrival Meeting (= visum-uitleg en check-up) begon. Weer zo'n verplichte bijeenkomst, maar het voordeel is dat je zo heel snel heel veel mensen ontmoet (waarvan ik natuurlijk amper de helft van de namen onthoudt :-p). Zo leerden we hier een Duits meisje kennen, Sandra, een Vlaamse, Angelique, en een kerel uit Tunesië die hier permanent in Amerika studeert, Cherif (hij lijkt trouwens een beetje op een jonge versie van Shaggy ;-)). Zo vloog de tijd voorbij!

Omdat de les van vanmorgen niet zo zwaar leek, ging ik in alle vlucht deze namiddag nog een andere les bijwonen die ik op de courselist gespot had: ‘American Studies’ ziet een stuk van de geschiedenis van de VS aan de hand van Broadway Musicals van 1900 tot nu. De lesgever was een theatrale man, die duidelijk door zijn vakgebied beïnvloed was (ik vraag me zelfs af of hij zelf geen musical-speler is geweest?!). Hij spreekt enorm geanimeerd, maakt de ene mop na de andere en heeft een uitgesproken mimiek: de les op zich is eigenlijk al een klein theaterstuk :-). Probleem is dat deze course al volzet is en dus kom ik op de wachtlijst te staan. Nu maar hopen dat er een plaatsje vrijkomt, maar dat weet ik pas tegen volgende week! Fingers crossed!

Ook voor vanavond stond er al iets op het schema: de Welcome Reception. Een gezellige samenkomst met een smakelijk buffet en wat muziek. Hier leerden we enkele Italianen kennen, waarvan ik wonder boven wonder nog wel de namen herinner (natuurlijk een pak makkelijker dan al die Aziatische rare klanken die namen moeten voorstellen :)): John Lorenzo, Michele en Augusto.
Vermoeid, maar toch met spijt moesten we de receptie na een 2-tal uurtjes al verlaten. Vanmorgen was al een assignment opgegeven tegen morgen, en daar moesten we nog aan beginnen. Uiteindelijk stonden Isabel en ik nog om kwart voor 12 in het computerlokaal te printen…