Dag 14 (Vrijdag 18/7): Las Vegas part I
Door: Alexandra
Blijf op de hoogte en volg Alexandra
21 Juli 2008 | Verenigde Staten, Las Vegas
Whiehaaa!!!! Eerste dag in Las Vegas, it feels good to be back here :). Je kent de uitspraak ‘I lost my heart in San Francisco’? Well, I lost my heart in Vegas: dat besefte ik heel goed toen ik hier nu terug rondliep.
Het was een vermoeiende reis (opstaan om 05.30am is onmenselijk vroeg!), maar wel een prachtige vlucht waarbij we Las Vegas konden bewonderen vanuit de lucht als een vlek in de woestijn! Daarbij viel mij op hoe groot de stad eigenlijk is, ten opzichte van het eigenlijk zeer kleine centrum (the STRIP).
We startten in style door ons vanop de luchthaven met een limo naar ons Motel te laten brengen :-D: ‘bling-bling’. Als echte glamour-chicks genoten we enorm van deze rit, om dan aan te komen bij een heel simpel motelletje aan het aller begin van de STRIP...
Het eerste wat we deden na onze bagage op de kamer gezet te hebben, was in het zwembad duiken! Komende uit 25°C, was 40-45°C ineens heeeeeeeel veel!
Na ongeveer een dik half uurtje arriveerden de jongens. De vriendjes van Hanne (Kayo) en Lies T. (Nick) zijn nu samen met nog twee andere vrienden (Anton & Jan) een rondreis in Amerika aan het maken van Chicago tot San Francisco. En in Las Vegas verbleven we dit weekend samen. Ook zij doken meteen het zwembad in, dus vooraleer we naar de STRIP trokken was het ergens tussen 3 en 4pm. Lies T. en Hanne trokken er met de vriendjes alleen op uit, terwijl wij samen met Anton en Jan wat de toerist uithingen en de hotels afwandelden. Heel leuk voor mij was dat er ook heel wat nieuwe dingen gebouwd waren aan het begin van de STRIP, zodat ik toch ook nog ‘wauw’ en ‘oooh’ kon zeggen ;-). Zo was ik bvb heel sterk onder de indruk van het Wynn-hotel dat een beetje de Bellagio-stijl volgt (mijn favoriete hotel!).
Tegen de avond aan gingen we terug naar het hotel met de bus, overigens het meest onefficiënte vervoermiddel dat je hier kan vinden! De STRIP is constant enorm druk, met om de 100m verkeerslichten en enorm lange stops aan de bushaltes… Bovendien dan nog een niet te verdragen airco in de bus, waardoor je eigenlijk een trui zou moeten bij hebben (maar wie doet dat nu in 45°C?!)
Voor het avondeten trokken Isabel, Caroline, Lies G en ik naar hotel ‘The Venetian’ om daar op het fake San Marco plein te gaan dineren. Het was ondertss al 11.30pm door die eindeloze busritten, en we waren nog net op tijd om eten te kunnen krijgen voor de keuken sloot! Helemaal niet goed voor ons bioritme, want in de Venetian zijn alle straatjes nagebouwd en is er ook een lichtblauw plafond met wolkjes, zodat het net leek alsof we op een namiddag echt buiten zaten (terwijl het in reality 12u ’s nachts was en stikdonker). En om het fake-idee af te maken, zaten er zelfs duiven op het San Marco plein (binnen in een hotel, ergens in een nagemaakte stad, met fake blauwe daglucht, in het midden van de woestijn…. Kan het nog erger?)!!!
De anderen hadden ervoor gekozen om in de Burger King vlakbij ons motel te gaan eten, maar dat sloegen wij toch mooi af op een luxe-reisje als deze!
Na het eten kwamen Anton en Jan nog tot bij ons om mee uit te gaan. Eerst en vooral gingen we een gokje wagen aan de slots in Caesar’s Palace, maar dat kon mij niet echt boeien. Het is ongelooflijk hoe eentonig die dingen zijn: briefje erin en gewoon op een knopje drukken… zelfs de hendel naar beneden halen is niet meer nodig, hoewel die er nog steeds is voor mensen met een vleugje nostalgie en zin in een pijne arm :-p.
Toen we stonden te kijken bij de enkele speeltafels, nodigde een jongeman ons uit om mee te kijken, omdat hij zag dat we allemaal nogal nieuwsgierig waren. Hij begon wat met Isabel te praten, en na een tijdje belandden we allemaal tesamen in zijn privé-VIP-lounge in de club ‘PURE’ van Caesar’s Palace. Vanuit de lounge op het dakterras hadden we een prachtig uitzicht over een deel van de STRIP… gewoon fantastisch! We voelden ons nu echt ‘sjiek’ volk en genoten er ten volle van (wetende dat hij voor die lounge $ 2000 had moeten geven!!!).
Het was een vermoeiende reis (opstaan om 05.30am is onmenselijk vroeg!), maar wel een prachtige vlucht waarbij we Las Vegas konden bewonderen vanuit de lucht als een vlek in de woestijn! Daarbij viel mij op hoe groot de stad eigenlijk is, ten opzichte van het eigenlijk zeer kleine centrum (the STRIP).
We startten in style door ons vanop de luchthaven met een limo naar ons Motel te laten brengen :-D: ‘bling-bling’. Als echte glamour-chicks genoten we enorm van deze rit, om dan aan te komen bij een heel simpel motelletje aan het aller begin van de STRIP...
Het eerste wat we deden na onze bagage op de kamer gezet te hebben, was in het zwembad duiken! Komende uit 25°C, was 40-45°C ineens heeeeeeeel veel!
Na ongeveer een dik half uurtje arriveerden de jongens. De vriendjes van Hanne (Kayo) en Lies T. (Nick) zijn nu samen met nog twee andere vrienden (Anton & Jan) een rondreis in Amerika aan het maken van Chicago tot San Francisco. En in Las Vegas verbleven we dit weekend samen. Ook zij doken meteen het zwembad in, dus vooraleer we naar de STRIP trokken was het ergens tussen 3 en 4pm. Lies T. en Hanne trokken er met de vriendjes alleen op uit, terwijl wij samen met Anton en Jan wat de toerist uithingen en de hotels afwandelden. Heel leuk voor mij was dat er ook heel wat nieuwe dingen gebouwd waren aan het begin van de STRIP, zodat ik toch ook nog ‘wauw’ en ‘oooh’ kon zeggen ;-). Zo was ik bvb heel sterk onder de indruk van het Wynn-hotel dat een beetje de Bellagio-stijl volgt (mijn favoriete hotel!).
Tegen de avond aan gingen we terug naar het hotel met de bus, overigens het meest onefficiënte vervoermiddel dat je hier kan vinden! De STRIP is constant enorm druk, met om de 100m verkeerslichten en enorm lange stops aan de bushaltes… Bovendien dan nog een niet te verdragen airco in de bus, waardoor je eigenlijk een trui zou moeten bij hebben (maar wie doet dat nu in 45°C?!)
Voor het avondeten trokken Isabel, Caroline, Lies G en ik naar hotel ‘The Venetian’ om daar op het fake San Marco plein te gaan dineren. Het was ondertss al 11.30pm door die eindeloze busritten, en we waren nog net op tijd om eten te kunnen krijgen voor de keuken sloot! Helemaal niet goed voor ons bioritme, want in de Venetian zijn alle straatjes nagebouwd en is er ook een lichtblauw plafond met wolkjes, zodat het net leek alsof we op een namiddag echt buiten zaten (terwijl het in reality 12u ’s nachts was en stikdonker). En om het fake-idee af te maken, zaten er zelfs duiven op het San Marco plein (binnen in een hotel, ergens in een nagemaakte stad, met fake blauwe daglucht, in het midden van de woestijn…. Kan het nog erger?)!!!
De anderen hadden ervoor gekozen om in de Burger King vlakbij ons motel te gaan eten, maar dat sloegen wij toch mooi af op een luxe-reisje als deze!
Na het eten kwamen Anton en Jan nog tot bij ons om mee uit te gaan. Eerst en vooral gingen we een gokje wagen aan de slots in Caesar’s Palace, maar dat kon mij niet echt boeien. Het is ongelooflijk hoe eentonig die dingen zijn: briefje erin en gewoon op een knopje drukken… zelfs de hendel naar beneden halen is niet meer nodig, hoewel die er nog steeds is voor mensen met een vleugje nostalgie en zin in een pijne arm :-p.
Toen we stonden te kijken bij de enkele speeltafels, nodigde een jongeman ons uit om mee te kijken, omdat hij zag dat we allemaal nogal nieuwsgierig waren. Hij begon wat met Isabel te praten, en na een tijdje belandden we allemaal tesamen in zijn privé-VIP-lounge in de club ‘PURE’ van Caesar’s Palace. Vanuit de lounge op het dakterras hadden we een prachtig uitzicht over een deel van de STRIP… gewoon fantastisch! We voelden ons nu echt ‘sjiek’ volk en genoten er ten volle van (wetende dat hij voor die lounge $ 2000 had moeten geven!!!).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
